Bij Tineke ga ik geregeld langs voor een 'zelfzorg momentje'. Ik had haar verteld over de zoektocht naar hulp voor mijn dochtertje van 7: hooggevoelig en hoogbegaafd, dat geeft wel wat spanningen in een gezin. Tineke stelde voor om eens samen langs te komen voor een verbindingsmomentje: dankbaar voor deze kans legden we een datum vast.
Volgende keer gingen mama en dochter dus samen op pad naar dat rustplekje in Moen. Toen we er toekwamen voelde Fran zich al meteen op haar gemak.
De relaxruimte was omgetoverd in een paradijsje op maat van mijn dochter: kleurpotloden, eenhoornkaarten, stempels, snoepjes, kussens...
Mijn dochtertje experimenteerde met muziek, bouwde een huisje, kreeg ruimte om te vertellen: gevoelens te voelen, uit te spreken en te tekenen. Helemaal vertederd waren we toen er een mini-konijntje de ruimte werd binnengebracht.
Tineke vertelde over de zwangerschap van hun mama konijn, het mooie nestje, en dat er spijtig genoeg één konijntje was gestorven.
Hoe voelde Fran zich in mama haar buik? Want daar was er voor haar ook een broer/zusje gestorven. Ondanks de risicozwangerschap voelde zij er zich veilig, wat voor mij als mama veel deugd deed om te horen.
Samen bedachten we een nieuw 'bedtijd'ritueel: Fran schreef de kernwoorden zelf op een groot blad om naast haar bed te hangen.
Met een warm gevoel, en vol nieuwe inzichten keerden we terug naar huis: met de tekeningen mee, en een paar foto's van het babykonijntje.
Achteraf stuurde Tineke mij nog een uitgebreide mail met haar ervaringen van ons mama-dochter momentje.We kregen ook tips om thuis verder mee aan de slag te gaan.
Hartelijk dank!